Wystawa: ADAM ŁUCKI „Amorobile C8-H11-N”
„Mówię o miłości przez Lema. Mówię o chemicznym procesie, o cudzie, o poszukiwaniu, o błędach, o uszlachetnianiu, o poligonach emocjonalnych, o metodzie, o odrobinie cudowności, o przepływie energii, o elektryczności między ludźmi, o widmie przenikającej Lubieszy, o mega morach, o rozczarowaniu, o braku, o uniesieniu, o dobrej karcie, o łaskawej gwieździe, o drodze, o niemożności, o piorunach, o wybuchach lirycznych, o polach mocy, o potencjałach możliwości, o rozamorowaniu, o kaprysach.” Adam Łucki
Adam Łucki inspiruje się twórczością Stanisława Lema od wielu lat. Ilustruje jego teksty na niespotykaną skalę, tworząc właściwie nowe, spójne uniwersum wizualne.
Wystawa „Amorobile C8-H11-N”, choć wynika z fascynacji twórczością wielkiego pisarza, jest też opowieścią o miłości jako zjawisku biologicznym i kulturowym, które jest rodzajem gry o najwyższą stawkę – kształt, sens i wymiar życia jednostki. Gra jest w tym wypadku rozumiana jako idea i jako forma, galeria staje się przestrzenią działania na niby i naprawdę, scenografią dla spektaklu o sprawach ostatecznych.
Wystawa przeznaczona jest dla widzów dorosłych. Dzieci mogą ją zwiedzać wyłącznie za zgodą opiekunów.
Adam Łucki urodził się w 1983 r., w Krośnie Odrzańskim. Studiuje malarstwo w Instytucie Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Debiutował w 2005 r. scenografią do spektaklu „Tangen” na podstawie „Głodu” Knuta Hamsuna w reżyserii Łukasza Witta Michałowskiego w Teatrze Witkacego w Zakopanem. Jest autorem scenografii m.in. do „Klątwy” w reżyserii Anny Polony, PWST Kraków 2007, „Akompaniatora” w reżyserii Józefa Opalskiego, Teatr im. Juliusza Słowackiego, Kraków 2008, „Lekcji tańca dla starszych i zaawansowanych”, wg. Hrabala, w reżyserii Adama Sroki, Teatr STU, 2010, Opery Beethovena „Fidelio” w reżyserii Julii Pevstner, Kraków 2010.
Jest twórcą maszyn i instalacji do „Galgenberg” w reżyserii Agaty Dudy Gracz, Teatr Słowackiego, Kraków 2007.
Wystawy:
2.03.2017 „Penisylina”, Galeria PWW Zielona Góra
15.03.2018 Wystawa zbiorowa, Galeria PWW Zielona Góra „Krótki film” („LU – Singowana galeria antenatów, portrety trumienne”)
27.06.2018 Wystawa dyplomowa, BWA Zielona Góra „Amorobile C8-H11-N”
21.10.2018 Wystawa „Polemia-gabinety osobliwości Stanisława Lema” Zielona Góra
15.01.2019 Wystawa zbiorowa „Pluralador-Shoty3”, BWA Zielona Góra
18.03.2019 Wystawa zbiorowa, Galeria Szewska, Poznań́ „Transsfer” („Penisylina”)
10.04.2019 Wystawa zbiorowa, „Dialog” Galeria 36,6, Instytut Sztuki w Cieszynie, („Rozmowa przy kwiatach” we współpracy z Markiem Lalko)
15.04.2019 Wystawa zbiorowa, Goethe Institut, „Heimat” („LU – sfingowana galeria antenatów, portrety trumienne”)
29.06.2019 Wystawa zbiorowa, Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu, „Szczęście rodzi się w jelitach” („LU – sfingowana galeria antenatów, portrety trumienne”)
KOBIETRON
Urządzenie stosowane zarówno w roli trenażera totalnego,
jak i erotora totalnego ze sprzężeniem zwrotnym;
ten, kto znajdował się w sercu aparatury,
poznawał za jednym zamachem wdzięki,
czary, uroki, naszeptywania, całowania i miłowania,
właściwie całej płci pięknej kosmosu naraz.
Kobietron posiadał moc wyjściową czterdziestu megamorów,
przy czym wydajność efektywna w widmie przenikającej lubieży
osiągała dziewięćdziesiąt sześć procent,
emisja zaś namiętnościowa, mierzona jak zawsze w kilomiłach,
liczyła ich sześć na jeden pocałunek zdalnie sterowany.
Kobietron ów wyposażony był nadto w zwrotne pochłaniacze szału,
w kaskadowy wzmacniacz uściskowo zapatrzeniowy
i automat „pierwszego spojrzenia”.
Stanisław Lem – Cyberiada: „Wyprawa czwarta, czyli o tym jak Trurl kobietron zastosował królewicza Pantarktyka od mąk miłosnych chcąc zbawić i o tym jak do użycia dzieciomiotu przyszło”
Kup bilet
