Krzysztof Ryfa „Wycinek”

 „Z owych pochwyceń, dostrzeżeń rodzi się obraz. Z pasji, determinacji, podążania tam, gdzie kolorem jest piach, czerń zwęglonego polana, strzęp taśmy znalezionej na parkingu. W szumie powietrza, promieniach drzew płótno jest obce, trzeba je oswoić, nasycić materią, sponiewierać czasem. Dopiero takie zawieźć do galerii”.

To słowa Natalii Wegner z katalogu do wystawy malarstwa Krzysztofa Ryfy, której otwarcie odbędzie się 21 maja w Centrum Kultury i Sztuki w Koninie (ul. Okólna  47a). Wernisaż odbędzie się z zachowaniem zasad bezpieczeństwa.

Krzysztof Ryfa urodził się w Jeleniej Górze w 1959 roku. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz). Zajmuje się malarstwem i rysunkiem. Mieszka i pracuje w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie stworzył i prowadzi Niezależną Galerię 33. Malarz, pedagog, kurator wystaw, animator kultury, organizator i uczestnik plenerów artystycznych, uczestnik i laureat przeglądów malarskich.

Twórczość Krzysztofa Ryfy trudno określić jednym zdaniem. Jego obrazów nie da się  zakwalifikować do jednego gatunku malarskiego. To co na pierwszy rzut oka odbierzemy jako czystą abstrakcję, w rzeczywistości przedstawia fragmenty prawdziwych krajobrazów.

Jego prace to nie tylko precyzyjne, nieomal matematyczne abstrakcje ale też rzeźbiarskie obrazy-obiekty czy subtelne impresje. W tworzonych kompozycjach niezwykłą rolę odgrywa gra kolorów i faktur, kontrastów i kierunków, a sam autor mówi: „W moich obrazach nie ma czystej abstrakcji. Maluję cyklami, a z każdą pracą jestem emocjonalnie związany”. „Wszystko musi wynikać z wnętrza, to, co szczere, zawsze będzie aktualne, prawdziwe, wartościowe”.

Źródłem jego sztuki jest cała natura, życie, otaczający świat, emocje i uczucia. Żywi się wrażeniami zewnętrznymi, przetwarza je w swej duszy, poddaje się inspiracjom płynącym z natury we wszystkich jej najróżniejszych przejawach, które w nim się gromadzą, prowadząc do powstania dzieła.

„Twórczość Krzysztofa Ryfy, pełna pasji, ekspresji, pośpiechu nosi w sobie potrzebę ciągłego szukania i odkrywania. Jest hołdem wrażliwego, dociekliwego artysty dla czasu i miejsca, w którym przyszło mu żyć”. –  Natalia Wegner