DANUTA DRZEWIECKA „W obłokach” – malarstwo

Znana konińska pastelistka zaprezentuje na wystawie przefiltrowane przez świat zmysłów i kolorów pejzaże i kobiece portrety.

Danuta Drzewiecka od wielu lat konsekwentnie realizuje swoje projekty artystyczne i edukacyjne w przestrzeni miasta Konina, w Polsce i w Europie. Uprawia malarstwo olejne oraz technikę suchego pastelu. W stworzonej przez siebie oraz małżonka Henryka Drzewieckiego Galerii „Łaźnia” prezentują dorobek artystyczny własny oraz wielu znanych artystów. Wokół galeryjnego mikroklimatu zbierają się nie tylko dorośli mieszkańcy Konina, ale również młodzież i dzieci, którzy korzystają z wiedzy i doświadczenia Danuty Drzewieckiej, edukując się w kierunku sztuki. Ten twórczy dialog z rzeczywistością jest dobrodziejstwem dla środowiska naszego miasta. Umożliwia mieszkańcom bezpośredni kontakt z tworzywem malarskim na poziomie sztuki wysokiej oraz tworzy tradycję działań na poziomie relacji odbiorca, uczestnik sztuki a artysta.

Celem wystawy „W obłokach” Danuty Drzewieckiej jest zaprezentowanie twórczego, szeroko rozumianego, aspektu kobiecego portretu, przy jednoczesnym zaznaczeniu jej obecności we współczesnym, ale i wyimaginowanym świecie. Wątek ten jest od wieków eksploatowany w malarstwie w przeróżnych kontekstach. Artystka tworzy jednak własną, indywidualną oraz bardzo świadomą koncepcję, bez nadmiernego idealizmu i pragmatyzmu. Poszukuje złotego środka, który bez zbędnych przerysowań przedstawiałby świat jej osobistych przeżyć i wyobrażeń. Porzuca sztywną konwencję tradycyjnych ram i póz portretowych, tworząc serię niebanalnych postaci. Bohaterki tej opowieści wyjęte są z kontekstu czasu. Bezczasowość ta splata się z nieograniczoną przestrzenią pejzażu i wybrzmiewa jak poczucie wewnętrznej wolności.

Danuta Drzewiecka jak cierpliwy obserwator pokazuje w kolejnych odsłonach kobiecość i jej atrybuty. Poprzez rekwizyty obrazuje kobiecą naturę. Niektóre z nich nadają pracom aurę metafizyczności. W obrazach pojawiają się ważki i motyle, maski weneckie, instrumenty muzyczne, dyrygent oraz lalki. Innym wątkiem są elementy jakby wyjęte wprost z rzeczywistości – tkaniny, zegary, maszyna do szycia, niebo. I właśnie niebo jest zwornikiem tego cyklu malarskiego. W mitologii greckiej niebo utożsamiano z Bogiem Uranosem oraz z życiodajnym źródłem. Było stworzycielem i żywicielem ziemi oraz wszystkich istot żywych. Stanowiło absolut funkcjonujący poza realnymi, ziemskimi bytami. W kulturze chrześcijańskiej w niebie pojawiły się anioły, archanioły i święci. Niebo z obrazów Danuty Drzewieckiej reprezentuje uniwersalny pierwiastek, uosabiający najwyższy dla człowieka wymiar. Kojarzy się z poczuciem wolności i wewnętrznym odradzaniem się w rytmie natury. W korelacji z innymi elementami obrazów tworzy wieloznaczeniowy kod, znany tylko artystce, ale jednocześnie stwarzający odbiorcy szansę swobodnej interpretacji obrazów według własnego klucza.

Intencją artystki jest unikanie jednoznaczności. Ta wielowątkowość motywów, daleka od ilustracyjności, składa się na bardzo złożoną osobistą opowieść o swojej afirmacji świata, która pełna jest spokoju, subtelności i wrażliwości na materię malarską. Nie czuć tu zmagania się z formą. Jest delikatny dotyk pędzla, barwnie kształtujący intymną relację pomiędzy kobietą przedstawioną a odbiorcą.

W oglądzie całości zwraca uwagę świetlistość i uprzestrzennienie kobiecego studium. Postacie wchodzą w relacje z tłem i pojawiającymi się motywami, które uszlachetniają obrazy. Sugestywne zatrzymanie chwili absolutnej w kadrze zagadkowej przestrzeni jest dopełnieniem emocjonalnego pejzażu życia kobiety, istoty pięknej, tajemniczej, subtelnej, ale i rzeczywistej. Zmaterializowanej w swojej seksualności. Cielesność tych kobiet wymyka się poza nasz horyzont myślowy. Sięga sfery emocjonalnej. Porusza struny wyobraźni. Akt staje się pretekstem do wyrażenia tego, co nieuchwytne w kobiecej naturze.

Prezentowane na wystawie malarstwo jest efektem twórczej refleksji nad pięknem kobiety, jej świadomością oraz relacjami z otaczającą ją rzeczywistością. Stanowi kontynuację historii, która zaczęła się 35 lat temu nastrojową inspiracją portretem kobiecym. Ta fascynacja pojawiła się nagle, a teraz jest kontynuowana i poddawana kolejnym artystycznym przekształceniom. Danuta Drzewiecka, znana z kunsztownych, wystudiowanych kolorystycznie pejzaży, pokazała, że jej twórczość wymyka się jednoznacznym definicjom. Zarówno w pastelach, jak i w malarstwie olejnym, jest piewczynią harmonii, barw i nastrojów.

Renata Bielińska

Danuta Drzewiecka – ur. w Sosnowcu. Ukończyła Liceum Plastyczne w Katowicach oraz Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu (dyplom w 1976 roku). Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki, uprawia malarstwo sztalugowe. Uczestniczy w wielu plenerach malarskich w kraju i za granicą (Węgry, Sycylia, Wenecja, Toskania). Jej malarstwo znajduje się m.in. w zbiorach Muzeum Puszkina w Briańsku, Muzeum Historii Katowic, w Galerii Miejskiej Oroshaza na Węgrzech, w Galerii Powiatowej w CKiS w Koninie, a także w zbiorach prywatnych w Holandii, Szwajcarii, Austrii, Chinach, Niemczech, na Węgrzech i w Polsce. Na swoim koncie ma wiele wystaw zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i za granicą.